Бо камоли эҳтиром ва ифтихору шарафмандӣ мардуми шарифи Тоҷикистон ва халқҳои “Ҳавзаи Наврӯз”-ро бо фарорасии Ҷашни байналмилалии Наврӯз аз самими қалб муборакбод мегӯем.
Ҳазорсолаҳост, ки ҷашни Наврӯз ҷузъи ҷудонопазири фарҳанги миллӣ ва ҳастии халқи тоҷик мебошад ва новобаста аз вазъи сиёсиву иқтисодӣ, диниву дунявӣ ва пастиву баландиҳои зиндагӣ мардуми сарбаланди тоҷик дар ҳамаи давру замонҳо ин ҷашни аҷдодии худро истиқбол мегирад.
Наврӯзи хуҷастапай бо таъриху тамаддун, адабиёту фарҳанг, тафаккур ва ҷаҳонбинии халқи тоҷик пайванди ногусастанӣ дорад.
Маҳз бо шарофати Истиқлолият давлатӣ ва заҳмату талошҳои пайгиронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷашни Наврӯз аз нав эҳё ва ҷаҳонӣ гашт.
Ҳанӯз моҳи феврали соли 2010 бо пешниҳоди кишварҳои Тоҷикистон, Эрон, Афғонистон, Озарбойҷон, Қазоқистон, Қирғизистон, Туркия ва Туркманистон Ассамблеяи Генералии Созмони Милали Муттаҳид дар ҷаласаи 64-уми худ қатъномаи Рўзи ҷаҳонии Наврўзро қабул намуд. Имрӯзҳо дар тамоми ҷаҳон ҳамдигарро бо ибораи зебои тоҷикии “Наврӯз муборак!” табрику таҳният мегӯянд.
Мо низ мардуми шарифи Тоҷикистон, ҳамватанони бурунмарзӣ ва мардумони “Ҳавзаи Наврӯз”-ро бо фарорасии Ҷашни байналмилалии Наврӯз самимона табрик гуфта, ба якояки онҳо тандурустӣ, комёбӣ, бахту саодат, файзу баракат ва ба Тоҷикистони маҳбубамон сулҳу суботи ҷовидона ва пешрафту дастовардҳои рӯзафзун орзу менамоем.
Наврўзатон муборак, ҳамватанони азиз!
Бо камоли эҳтиром,
роҳбарият ва ҳайати кормандони мақомоти
Ваколатдор оид ба ҳуқуқи инсон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон
